سلام  روزتون به خیر،

شعر زیر از خلیل جوادی یکی از طنز سرایان کشورمونه.

چون شعر های خیلی جالبی میگن ، تصمیم گرفتم چند وقت یکبار ، یکی از شعراشون رو داخل وبلاگم بذارم.

امیدوارم شما هم مثل من لذت ببرید

هنرمند

باز یه هنر مند طراز اوّل/واسه اجاره مونده بود معطٌل

وقتی که دید یقش حسابی گیره/پاشد راه  افتاد بره  وام بگیره

هرجاکه رف درا به روش بسته بود/بد جوری از شرایطش خسته بود

اومد  نشس خودکارو ورداش نوشت/"خسته شدم،خسته،از این سرنوشت"

زیر لبی  زمزمه هایی ام  کرد/تو مایه های " روزگار نامرد "

همسایه شون که این چیزارومیشنفت/اومد  نشس کنارش و  بهش گفت:

"  جناب استاد خدا بد نده/صدات میگه یه خورده حالت بده

اینجوری که نمیمونه همیشه/سکته بزن بمیر ببین چی میشه

اگه  یه روز کفن  تنت  ببینه /وزیر میاد تو مجلست میشینه

توی سالنهای سوپر مُجلٌل/برات مراسم میگیرن مُفصٌل

تو این چیزا مسئولا خیلی مَردن/شروع می کنن به خرج کردن

با استفاده از پول خورداشون/عکستو میزنن رو بیلبورداشون

نوشته هاتو  رو هوا  می قاپن/هر چی کتاب داشته باشی می چاپن"

وقتی که چشمش به کتابا افتاد/دوباره فرمود :  " جناب استاد

پول کتاباتو کنار میذاشتی/الان تو مولوی یه دکٌه داشتی

الان که وضع مالیت آش و لاشه/برو بمیر دیگه غمت نباشه

اگه بخوای آپارتمان بگیری/بگی نگی باید یه کم بمیری

خونه بهت میدن بشینی ، امٌا/شرطش اینه بری بهشت زهرا

برا اونا  که زندگی رو باختن/اونجا یه قطعه ی قشنگی ساختن

دار  و  درختش پُر شاخ و برگه/امٌا فقط  برای  بعد مرگه

وقتی بری دنیا به کامت میشه/محلّه و کوچه به نامت میشه

درسته خونه از خودت نداری/امّا برای کشور افتخاری"